Człowiek, który stał się Papieżem i Papież, który pozostał człowiekiem

Kilka słów

o człowieku,

który stał się Papieżem

i o Papieżu,

który pozostał człowiekiem…

Niemal każdy zna nazwisko naszego Papieża Jana Pawła II. Wie kim był i co robił. Nie każdy jednak miał to szczęście, by osobiście spotkać tę wielką postać. Ja niestety nie miałam. Byłam w Rzymie, w czasie, kiedy Ojciec Święty odpoczywał w swej letniej rezydencji w Castel Gandolfo.

2 kwietnia 2005r. świat ucichł i zamarł w oczekiwaniu na najgorsze wiadomości płynące z Watykanu. Kolejny następca św. Piotra właśnie wybierał się na osobiste z nim spotkanie.

Mija 10 lat od śmierci Jana Pawła II. Papież – Pielgrzym pewnie teraz wędruje sobie spokojnie po świecie lub po ukochanych górach. I my przenieśmy się na chwilę do miejsca, gdzie jak sam mówił „…wszystko się zaczęło. I życie się zaczęło, i szkoła się zaczęła, i studia się zaczęły, i teatr się zaczął, i kapłaństwo się zaczęło…”. (Jan Paweł II, Wadowice 1999r)

18 maja 1920r. w Wadowicach , Emilia z Kaczorowskich, Wojtyła, powiła maleńkiego chłopca, pewnie nie zdając sobie sprawy, kogo wydała na świat. 

Emilia i Karol Wojtyłowie - rodzice Papieża. Źródło: www.pl.wikipedia.org

Karol Wojtyła urodził się w kamienicy, należącej do wadowickiego Żyda Chaima Bałamuta. To tu Emilia wraz z mężem, również Karolem, oraz ich starszym synem, Edmundem, zajmowała małe mieszkanie, a właściwie dwa pokoje z kuchnią, znajdujące się na I piętrze.

Kamienica, w której przyszedł na świat nasz Papież

Mieszkanie Wojtyłów. Źródło: www.domjp2.pl

Okno mieszkania wychodziło na bazylikę Ofiarowania Najświętszej Marii Panny, co również miało wpływ na los małego Lolka, jak zdrobniale wołano na przyszłego Papieża. Bliskość kościoła, pielęgnowanie wiary w domu rodzinnym, odbiły swe piętno na życiu małego Karola.

Napis na ścianie kościoła, widoczny z okna mieszkania w Wadowicach

W 1929r. spadł pierwszy cios na Wojtyłów. W wieku 9 lat Karol stracił matkę, która zmarła w wyniku zapalenia mięśnia sercowego i niewydolność nerek. Trzy lata później opłakiwał śmierć swego starszego brata Edmunda, lekarza, który zmarł zarażony szkarlatyną, podczas leczenia chorych w szpitalu. Odtąd obaj Karole – senior i junior, wspierali się w codziennym życiu. Dla ojca była to już strata drugiego dziecka, bowiem córka Olga, zmarła po 16 godzinach życia, zanim jeszcze pojawił się na świecie Lolek.

W wadowickim mieszkaniu, Wojtyłowie mieszkali do 1938r. Wówczas przenieśli się do Krakowa, gdzie trzy lata później Karol Wojtyła – ojciec, zmarł. Karol Wojtyła – syn, został sam. Mimo rodzinnych tragedii i wojennej zawieruchy, studiował, uczył się pilnie, pisał wiersze, brał udział w spotkaniach Teatru Rapsodycznego, który założył z przyjaciółmi. A potem poświęcił się studiom teologicznym. Droga duchowa wiodła Go przez trudny okres II wojny światowej.

Dalsze losy Papieża są znane, więc nie będę się tu powtarzać.

Wróćmy więc, na chwilę do Wadowic. Obecnie w domu rodzinnym Lolka mieści się muzeum Jana Pawła II. 

Muzeum - Dom Rodzinny Jana Pawła II

Przed wejściem do mieszkania Wojtyłów, miejsca pielgrzymek wielu ludzi

Przed wejściem do dawnej żydowskiej kamienicy, dziś miejsca kultowego dla wielu katolików i nie tylko

Powstało dzięki staraniom Kurii Metropolitarnej w Krakowie oraz ks. dr Edwarda Zachera, ówczesnego proboszcza bazyliki wadowickiej. To właśnie w tym kościele został ochrzczony przyszły Papież. 

Bazylika Ofiarowania Najświętszej Marii Panny przy wadowickim rynku. Z prawej strony widoczna kamienica, w której dorastał mały Lolek

Chrzcielnica w kościele, przy której został ochrzczony przyszły Papież. 

Tu też przyjął sakramenty: I komunię świętą oraz bierzmowanie, które przyjął z rąk metropolity krakowskiego, księcia biskupa Adama Stefana Sapiehy. I to tu, przed obliczem Matki Bożej Nieustającej Pomocy modlił się jako uczeń, potem dorastający chłopak, wreszcie jako maturzysta.

Papieski fotel w wadowickiej bazylice

 I to w okresie tego wchodzenia w dorosłe życie, pojawiały się wagary, o których tak uroczo opowiadał Jan Paweł II w czasie swej pielgrzymki do Polski. Święty człowiek, który w oczach wielu nie grzeszył, przyznał się do pewnej słabości. Do chodzenia z przyjaciółmi na kremówki J. To między innymi uczyniło Go takim zwyczajnym. Takim bliskim wielu ludziom. Osobiście, będąc w Wadowicach, spróbowałam tej słodkości. Nie zmogłam całej kremówki, bo już po paru kęsach mnie zemdliło J. Czy taka słodycz warta była wagarów? Dla młodych ludzi z pewnością.

Dawne gimnazjum, do którego uczęszczał Ojciec Święty, wtedy nosiło imię Marcina Wadowity, obecnie jest pod tym samym imieniem, ale jako I Liceum Ogólnokształcące. Źródło: www.pl.wikipedia.org

W czasie, gdy młody Karol Wojtyła uczęszczał do wadowickiego gimnazjum, jedna z Jego koleżanek, pani Halina Królikiewicz-Kwiatkowska, zapamiętała Go jako tego, którego gęstwina włosów wcale nie chciała słuchać. Z tego też powodu fryzura Lolka była przedmiotem żartów, również i na studiach. Młodzi studenci polonistyki pisali na nudnych zajęciach wierszyki, a wśród nich m.in. taki: „Młodym rybom brak podniebień. Czy Wojtyła ma już grzebień?” Inny zaś głosił: „Poznajcie Lolka Wojtyłę, wnet poruszy ziemi bryłę” (na podstawie „Kwiatków Jana Pawła II” J. Poniewierski, J. Turnau, Kraków 2006)

Jan Paweł II poruszył ziemię i ludzi na niej żyjących, niezależnie od półkuli, wiary czy rasy.

Świat zamarł jednak 2 kwietnia 2005r o godzinie 21.37. Papież – Pielgrzym udał się w swoją ostatnią drogę – do Domu Ojca. Dziś patrzy na nas z niebiańskiego okna, jak to miał w zwyczaju, kiedy był wśród nas.

Santo subito - już się tak stało

Zapalmy więc, światło w swoim oknie. Pamiętajmy o Janie Pawle Wielkim… O naszym świętym.

Wiosna

Skrzydlate zwiastuny wiosny

Mówi się, że jedna jaskółka wiosny nie czyni. Ale już stado bocianów to na pewno. Swego czasu wiosnę 

w rozkwicie mogłam zaobserwować będąc na Suwalszczyźnie, gdzie przemierzałam bezdroża tego pięknego odludzia. Akurat był to czas przylotu bocianów, a ja miałam je w zasadzie na wyciągnięcie ręki…

Ptaki te budzą mój uśmiech. Powiada się, że jeśli zobaczysz pierwszego boćka w locie, to znaczy, 

że w wakacje będziesz podróżować, a jeśli pierwszy, napotkany w roku, bociuś siedzi lub stoi grzecznie 

w gnieździe, to i wakacje będą mijać w domowych pieleszach. Warto zatem wypatrywać tych latających zwiastunów wiosny.

Kołowanie i podchodzenie do lądowania :)

Przyziemienie :)

Orzeł, tfu... bocian wylądował :)

Ćwiczenie na równowagę ;)

Nie ma to jak w domu...

Lecę, już lecę...

W tej stołówce już nic nie ma :)

Chyba kaczki wszystko zjadły, bo tak szybko umykają...

Może tu się znajdzie coś dobrego...

Deszcz, nie deszcz, ale zjadło by się coś odrobinkę...

No kochanie, ten "Łąka" supermarket taki duży, a jakoś mało w nim towaru...

Nie, nie, nie... Nie lecę do Tesco! Ani do Auchana! Zostaję w tym supermarkecie.

Pszczółki będą miały co robić...

Kwiatowy dywan

Początki bazi :)

Już niedługo pojawi się radosny wieczorny rechot :)

Wiosna nawet wieczorową porą może być urocza

Zatem życzę miłego Pierwszego Dnia Wiosny! Niech będzie ciepła, słoneczna i soczyście zielona J.

Biały dom(ek) w Warszawie

SEKRETY ŁAZIENEK KRÓLEWSKICH, 

CZYLI O ISTNIENIU W WARSZAWIE BIAŁEGO DOMU

Dzisiejsza wycieczka po alejkach królewskich Łazienek będzie dotyczyć małego pałacyku. Kto powiedział, że Biały Dom jest tylko w Waszyngtonie? Warszawa też go ma. No dobra, może „dom” to za dużo powiedziane. Jego nazwa to Biały Domek. Zapraszam zatem do zapoznania się z kolejną budowlą warszawskiego parku.

Dzień ciepły, przyjemny, wokół śpiewają ptaki. Jesteśmy na Królewskiej Promenadzie.

Fragment Promenady Królewskiej


Przy niej stoi klasycystyczna budowla, prawdopodobnie dzieło Dominika Merliniego, nadwornego architekta króla Stanisława Augusta. Jest to drewniany budynek, pokryty tynkiem. Jego centrum stanowi klatka schodowa, wokół której znajdują się pomieszczenia mieszkalne. Całość jest w kształcie kwadratu. Dominik Merlini usadowił domek na tzw. Promenadzie Królewskiej, która prowadzi wprost do Pałacu na Wodzie. I jest to jednocześnie pierwszy budynek wzniesiony od podstaw na terenie Łazienek. Dach pałacyku zwieńczony jest balustradą, natomiast fasady przyozdobione są w ten sam sposób: tynk imituje kamień. Biały Domek powstał między 1774r a 1776r.

Biały domek

Dawniej wokół niego znajdował się kanał, który pełnił funkcję osuszania terenu, na którym stała budowla. Dzięki niemu pawilon nie był zawilgocony. Ale w XIXw. zasypano go.

Fragment basenu wodnego przed wejściem do Białego Domku

Mieszkańcy parku: kaczki krzyżówki

Przed Białym Domkiem można spotkać też kaczkę mandarynkę

Od południowej strony odnaleźć można zegar słoneczny z 1776r., który podpiera postać Fauna. Zegar jest dziełem Józefa Hegla, natomiast autor satyra jest nieznany.

Zegar słoneczny na tyłach pałacu

W latach 1801-1805, mieszkańcem pałacu został Ludwik XVIII, francuski król na wygnaniu. Być może mieszkała tu morganatyczna żona Stanisława Augusta Poniatowskiego, czyli Elżbieta Grabowska. Bywalczyniami były też matka księcia Józefa Poniatowskiego i siostry króla.

Wnętrza Białego Domku zachowały się w oryginale. Dekoracje malarskie są autorstwa Jana Bogumiła Plerscha i Jana Ścisło. Chińskie tapety czy meble także są oryginalne. Wnętrza zostały ludziom udostępnione do zwiedzania od 1968r.

Wejdźmy zatem do środka, by przez chwilę poczuć królewskie klimaty.

Kierujemy się w lewo i dookoła klatki schodowej, będziemy kierować się zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Najpierw trafiamy do Sali Jadalnej. Tu mamy jasne wnętrze, dekorowane malowidłami w typie groteski, czyli motywy roślinne przeplatają się ze zwierzęcymi lub fantastycznymi, podobnie jak łączy się tragizm z komizmem, czy piękno z brzydotą. Freski wykonał Jan Bogumił Plersch w 1777r. Na ścianach zamontowano prostokątne lustra, wykończone półkolami z motywami pejzaży. Malowidła na dłuższych ścianach symbolizują cztery żywioły: Wodę, Powietrze, Ogień i Ziemię, na krótszych zaś: Noc i Dzień. W narożnikach widnieją zwierzęta. Te z kolei są symbolem kontynentów: Słoń to Afryka, Wielbłąd to Azja, Koń to Europa, a Struś to Ameryka. Australia wciąż jeszcze była poza zasięgiem.

Sala Jadalna



W Sali Jadalnej znajdują się kanapy, fotele i krzesła z gobelinowymi obiciami w antyczne wazy, pochodzące z Wiednia z pierwszej ćwierci XIXw. Nad kominkiem stoi zegar kominkowy, klasycystyczny z marmuru, brązu i emalii, z Amsterdamu, z końca XVIIIw. Całość oświeca polski żyrandol sześcioświecowy z brązu z końca XVIIIw.

Autoportret w Sali Jadalnej :)

Przejdźmy dalej. Tym razem jesteśmy w Pokoju Bawialnym, inaczej zwanym Pokojem Chińskim. Nazwa wynika z fascynacji Stanisława Augusta sztuką Chin. Tę, w głównej mierze rozpowszechnił J.J. Rousseau, który nawoływał do życia w bliskości z naturą. Król sprowadził chińskie papierowe tapety. Są to oryginalne dekoracje. Jan Bogumił Plersch uzupełnił je malowidłami. Z jednej strony mamy sielski widoczek, z drugiej widok portu w Kantonie. Z królewskich zbiorów można zobaczyć tu cztery klasycystyczne, narożne konsolki ze złoconego drewna i białego marmuru z lat 1775-1780.

Pokój Chiński

I wreszcie wchodzimy do XVIII wiecznej Sypialni. Budzi ona największe uznanie, bowiem zachowała się w swym pierwotnym wyglądzie.

Sypialnia



Królewskie oryginalne łoże



Dekoracje naścienne są autorstwa Jana Ścisły i przedstawiają ptaki różnego gatunku. Broń myśliwska widoczna na jednym z malunków nawiązuje do polowań boga Amora.

Malowidło z bronią myśliwską 

Motyw kaczuszek

Łoże królewskie jest autentyczne z dębowego, sosnowego i lipowego drzewa z ok. 1775r.

Ptaki widoczne też są na wykończeniu łoża

Tuż obok Sypialni znajduje się tzw. „miejsce sekretne”, a więc to, do którego nawet król chadzał piechotą. A w nim, no cóż… osiemnastowieczny bidet.

Skrzynia posagowa?....Nie......

... to miejsce, gdzie król chadzał piechotą :)

Dalej mamy Gabinet Ośmiokątny. To jedyny przykład tego rodzaju gabinetu, z końca XVIIIw., w kraju. Ma się tu wrażenie, jakby weszło się do altanki. Ta malarska dekoracja wykonana przez duet Plersch i Ścisło wnosi radosny nastrój do wnętrza. Po środku znajduje się XIXw. stół z motywem głów baranich z drewna i marmuru.

Gabinet Ośmiokątny

Chińska waza

I jesteśmy już w Garderobach. To dwa pomieszczenia, w których w XVIIIw. przechowywano i przygotowywano królewskie ubiory. W pierwszym pokoju przedstawione są przedmioty inspirowane sztuką Dalekiego Wschodu. Bezsprzecznie wzrok przyciąga… ośmioświecowy żyrandol. Jest ciekawy, bo malowany w typie „chioniserie”, z drewna i blachy. Pochodzi z Polski z końca XVIIIw.

Chiński żyrandol pochodzący z Polski



Poza tym mamy tu dwa popiersia Chińczyków w stożkowatych nakryciach głowy z drugiej połowy XVIIIw., wazy z chińskiej porcelany (okres Cien Lung – 1736-1795), meble z XVIIIw.

Chińska sekretera, obok stoją porcelanowe wazy z okresu Cien Lung

Popiersie Chińczyka

W drugiej garderobie wyeksponowano osiemnastowieczną porcelanę miśnieńską, która stoi w polskiej szafce kredensowej.

Polska szafka kredensowa

Prezentowana miśnieńska porcelana

Porcelana miśnieńska

Ponownie jesteśmy w Sieni, gdzie wzrok wędruje ku drewnianemu barometrowi, pozłacanemu, wypełnionemu tkaniną i szkłem (Warszawa, 1841r).

Pozłacany barometr


Niestety ze względów konserwatorskich nie zobaczymy dziś piętra. Na tym musimy dziś poprzestać. Pierwszy pawilon ogrodowy, zbudowany dla króla Stasia, pozostawi nam jakieś tajemnice.

Schody na piętro

Jedno jest pewne. Budynek cudem ocalał podczas II wojny światowej, dzięki czemu dziś stanowi oryginalną pamiątkę z czasów stanisławowskich.

Sprawca łazienkowego zamieszania: król Stanisław August Poniatowski

Łazienki Królewskie tylko z pozoru są niewinnym parkiem. W gruncie rzeczy kryje się w nich mnóstwo historii zamkniętej w budowlach rozsianych po całym terenie.

Wodozbiór na Królewskiej Promenadzie



Warto je odkryć i choć przez chwilkę poczuć historię. Zatem zapraszam do warszawskich Łazienek.

KONIEC