Odkrywanie Wyspy Wolin i okolic

 

Długi czerwcowy weekend, 

czyli co zobaczyć 

w cztery dni nad Bałtykiem

Jakoś tak się składa, że zazwyczaj jadę w dół Polski, bo tak wypadają góry na mapie. Leżenie plackiem na plaży mnie nie rajcuje, chociaż uważam, że nasza cała linia brzegowa jest najlepsza na świecie. Za to chodzenie wzdłuż morza i patrzenie się na zachodzące słońce, wsłuchiwanie się w szum fal i opatulanie się w miękki polar czy koc, bo wieje, to już jest całkiem przyjemne. I w zeszłym roku wybrałam się na czerwcowy długi weekend w górę mapy i troszkę jakby w bok. Lewy bok, ten droższy niestety.
Ponieważ to był czerwiec, woda w Bałtyku jeszcze zimna jak lodówka (zresztą kiedy ona nie jest zimna?), nie było mowy o kąpielach, ale cztery dni wystarczyły, by pojeździć po okolicy i nawet załapać się na kiczowaty w swej naturze zachód słońca. I nawet stwierdziłam, że było mi to potrzebne.

Nocleg wypadał w Międzywodziu, a przez te kilka dni zobaczyłam tyle, że jeden post nie wystarczy. Okolice Świnoujścia. Jest tu co robić. Częściowo opisałam już kilka miejsc na blogu. Ponieważ są wakacje (jeszcze), nie poruszę ciężkich tematów wojennych. O tym będzie kiedy indziej. Dziś pokażę kilka odwiedzonych miejsc, które może będą dla Was inspiracją.

Woliński Park Narodowy to skarbnica przygód do odkrycia

Na początek Krzywy Las. Tyle się naczytałam o nim, myślałam, że to będzie faktycznie duża ilość powykrzywianych drzew, a tu okazało się, że jedynie kilka. Oto magia fotografii, zrobić tak zdjęcie, żeby każdy myślał, że to las, a nie kilka drzew. Byłam zawiedziona lekko, myśląc, serio? O to tyle hałasu? Nie mniej jednak cieszę się, że tam dotarłam.

Miejsce, skąd najlepiej i najbliżej dostać się do Krzywego Lasu

Tabliczki nie pozostawiają wątpliwości którędy dostać się do atrakcji

A tu kolejna tabliczka...

Krzywy Las znajduje się w Nowym Czarnowie, niedaleko Gryfina. To zespół, w chwili obecnej, około 50 zdeformowanych sosen zwyczajnych, stanowiących pomnik przyrody. Sosny wygięte pod kątem 90⁰ zaledwie ok. 20 cm nad ziemią, sprawiają wrażenie, że jakaś siła przygniotła je w taki sam sposób i w tę samą stronę. To czyni to miejsce magicznym. 

Krzywy Las

Magicznie powyginane sosny

Prawie jak siostry bliźniaczki

Trzeba przyznać, że nie znając prawdy, można by pomyśleć, że jakieś siły lub wiatry powyginały tak drzewa...

Krzywa sosna zwyczajna, a jakby niezwyczajna

W Krzywym Lesie

Prawda jest jednak zupełnie prozaiczna. Drzewa posadzono w latach 30. XX w. najprawdopodobniej celowo formując ich wzrost, by można było pozyskać drewno na tzw. krzywulce, czyli belki do łączenia elementów łodzi, bądź też wykorzystać je do budowy mebli. Czar prysł? Niekoniecznie. Nadal to widok, który budzi pewien zachwyt. Nadleśnictwo Gryfino posadziło kolejne drzewka, choć tym razem, by stanowiły turystyczną atrakcję. I jeszcze jedna uwaga. Choć drzewa kuszą, by na nich siadać czy stać, pomimo kartek z napisem o zakazie tego typu czynności, ludzie mają to gdzieś. W amoku, jakby nigdy nie widzieli drzewa, ochoczo wdrapują się na pnie w celu sweet foci. Błagam, uszanujmy coś, co jest unikatowe. I zachowajmy drzewa dla przyszłych pokoleń.

Przytulać się do drzew można, a nawet trzeba, wchodzić na nie już niekoniecznie

W Krzywym Lesie

Krzywy Las

Krzywy Las

No dobrze. Pora z lasu przenieść się nad jezioro. Turkusowe Jezioro w tym celu będzie odpowiednie. Leży sobie we wsi Wapnica na wyspie Wolin. I nie jest jeziorem! Ha! Jest sztucznym zbiornikiem wody po kopalnianym wyrobisku kredy.

Tablica informacyjna

Raczej zgubić się tam jest trudno

Wydobywano ją na potrzeby dużej cementowni działającej w pobliskim Lubinie. Po II wojnie światowej, kiedy Rosjanie zdemontowali większość urządzeń, wyrobisko zaczęło zalewać się wodą. Wtedy powrócono do wydobycia kredy. W związku z tym znowu funkcjonowała tu kopalnia aż do 1954 r. I kiedy złoże się skończyło, pozostawione wyrobisko powoli napełniało się znów wodą. W 1960 r. zrównało się z lustrem wody w Zalewie Szczecińskim.

Jeziorko Turkusowe (nie mylić z Jeziorkiem Szmaragdowym, które jest w Szczecinie)

Jeziorko Turkusowe

Samo jeziorko ma powierzchnię 6,74 ha i ma głębokość 21,2 m. A ponieważ jego dno (poprzez ciągłe kopanie) jest poniżej poziomu morza, a tafla powyżej tego poziomu, tworzy kryptodepresję. Ot, taka ciekawostka. Ten sztuczny zbiornik ma turkusową barwę (choć w tamtym dniu, to moja koszulka była chyba bardziej turkusowa) ze względu na zjawisko krasowe. Światło słoneczne na powierzchni wody rozszczepia się w czystej wodzie i odbija, w formie refleksów, od białego podłoża kredowego. Stąd też i nazwa tego zbiornika wody. Do tego jest położone w malowniczym miejscu. A dojście do niego nie przysparza większych problemów. 

Nad Jeziorkiem Turkusowym. Barwa mojej koszulki chyba bardziej oddaje kolor :)

Jezioro znajduje się pośród zieleni

Fragment ścieżki wokół jeziora

Tereny leśne

I że cię nie opuszczę, aż do uschnięcia...

Kierunkowskaz na punkt widokowy Zielonka - z Drogi Jakubowej, o czym świadczą te żółte "muszle"

Wsteczna Delta Świny - właściwie to tworzy ją archipelag około 40 podmokłych wysp wypełniających ujście Odry, pomiędzy wyspą Uznam a wyspą Wolin. Geneza powstania Wstecznej Delty Świny sięga ponad 6 tys. lat wstecz i jest związana z wezbraniami sztormowymi Bałtyku.

Tablica informacyjna - Wsteczna Delta Świny jest unikatem w skali Europy. Stanowi też ptasi raj...

Jeziorko Turkusowe od drugiej strony

Nad Jeziorkiem Turkusowym

Na wysokim brzegu jeziorka znajduje się punkt widokowy Piaskowa Góra, skąd można podziwiać samo jezioro, Wapnicę a także Wzgórza Lubińsko - Wapnickie. Jest to teren na nieśpieszny spacer po Wolińskim Parku Narodowym. W sam raz na kontrę do leżenia na zatłoczonej plaży w sezonie.

:)

Był las, było jezioro, to teraz pora na górę. Kto powiedział, że w Polsce nie ma stromych klifów, to nie był na Kawczej Górze. Wzniesienie to znajduje się nad samym morzem i wynosi 61 m n.p.m. i również położone jest na wyspie Wolin. Tuż obok mieszczą się gwarne Międzyzdroje. A tu cisza i spokój. Na zboczu góry, praktycznie na jej szczycie umiejscowiony jest punkt widokowy, z którego można dostrzec nawet zabudowania niemieckiego Ahlbecku. 

Szlak na Kawczą Górę

Tablica pamiątkowa na Kawczej Górze

Zejście z Kawczej Góry

Widok na morze z Kawczej Góry

Drewniane schody na plażę

Dużą atrakcją są tu drewniane schody z pomostami, którymi można zejść wprost na plażę. Ponoć jest ich 267. Nie sprawdzałam, bo musiałabym potem wchodzić nimi na górę. Nie mniej jednak widok z góry na Zatokę Pomorską wywołuje odruch nostalgii. 

Drewniane schody z pomostami

Widok z Kawczej Góry na morze w kierunku Niemiec

Chwila relaksu na Kawczej Górze

Drewniane schody z Kawczej Góry - zdjęcie dzięki uprzejmości koleżanki Anety

Kawcza Góra widziana z plaży - zdjęcie dzięki uprzejmości koleżanki Anety

A jeśli połączyć spacer na Kawczą Górę z pobliskim rezerwatem żubrów, to nam się staje fajna wycieczka na przynajmniej pół dnia. Można też pójść w inną stronę i dojść do Zalesia, a tam odwiedzić militarną placówkę, zlokalizowaną w dawnym bunkrze V-3. W małym muzeum eksponowana jest tajna broń niemiecka V-3 z okresu II wojny światowej. Zresztą zanim zejdzie się z góry do muzeum, mija się po drodze różne stanowiska ogniowe tych pocisków, gdyż był to teren dawnego poligonu doświadczalnego. Wszystko to niedaleko Międzyzdrojów. Niestety nie dysponowałam czasem na zwiedzanie, a szkoda, bo myślę, że ta placówka może być ciekawa. W każdym razie zostawiam Wam ją  pod rozwagę.

Leśne tereny

Pozostałości po bunkrze wyrzutni V-3

Być może tu było stanowisko ogniowe

Tajemnice wyspy Wolin - tu akurat odkryte

Wejście do małego muzeum

Wartownia dawnego poligonu

Fragmenty ekspozycji muzealnej

A jeśli zamarzy Wam się większe miasto to drogi prowadzą do Kamienia Pomorskiego  . W końcu to pierwsza znana stolica Pomorza. 

Przystań portowa

Leży w rozlewisku cieśniny Dziwny, tworzącej Zalew Kamieński. Samo miasto leży nad dwoma zatokami cieśniny - Karpinką i Promną. Jest wpisane do rejestru jako miasto-uzdrowisko, ponieważ aż pięć zakładów leczniczych jest usytuowanych na terenie miasta. Głównie leczy się tu choroby reumatyczne, kardiologiczne, nadciśnienie, choroby dolnych dróg oddechowych a także schorzenia neurologiczne. W 1876 r. odkryto tu złoża solankowe i zaczęto stosować borowinę z okolicznych torfowisk. A jeśli nie przyjeżdża się tu dla zabiegów, warto pospacerować po samym mieście. 

Kamień Pomorski nie ma starej zabudowy, charakterystycznego dla miast średniowiecznych rynku, czy licznych zabytków pamietających zamierzchłe czasy. W miejsce ocalałych po wojnie zabudowań, postawiono nowe bloki mieszkalne, które piękności miastu nie dodają. 

Nowe bloki obok starych kamienic

Współczesna zabudowa Kamienia Pomorskiego za starymi murami miasta

Wrak XIX w. żaglowca wydobyty w 2016 r. z wód Bałtyku

Mury miasta

Jednak jest co zobaczyć. 

Przede wszystkim konkatedra św. Jana Chrzciciela. To romańsko - gotycka bazylika z XII w. Podobno ma najstarszą zachowaną więźbę dachową na terenie Polski. Niestety nie zdążyłam jej zobaczyć dokładnie, ponieważ... rzecz niebywała - wszyscy, którzy weszli do świątyni, zostali z niej wyrzuceni (!!!) przez siostrę zakonną. Cytuję: "Proszę opuścić kościół. Od kilku dni walczymy z turystami"... ???!!! Nie wiedziałam, że turystom nie wolno wchodzić do Domu Bożego... I że trzeba z nimi walczyć. Ja rozumiem, czas pandemii, wszyscy mieliśmy na twarzach maseczki, ale żeby wyrzucać ludzi ze świątyni, to już przesada. Na prośby, żeby chociaż zobaczyć wirydarz, wzrok siostrzyczki, gdyby mógł zabić, to pewnie dziś leżałabym obok pochowanych kanoników w tym ogrodzie.

Konkatedra p.w. Jana Chrzciciela

Bok świątyni

Wnętrze kościoła - jedynie tyle udało się zobaczyć

Sufit, a właściwie podłoga pod organami

Zabudowania kościelne

Dwór Kurii Biskupiej

Plebania katedry i mały zielony, jakże uroczy domek

Otwarty był za to kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z XIII w., typowo barokowy, który przez czas jakiś pełnił funkcję domu kultury. 

Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ufundowali kamieńscy mieszczanie

Wnętrze świątyni, która najpierw była kościołem pomocniczym katedry, potem kaplicą grobową luteranów, następnie domem kultury

Widok na kamieńską marinę spod kościoła

Z innych zabytków warto obejrzeć gotycki budynek ratusza, Bramę Wolińską z Wieżą Piastowską, gdzie mieści się prywatne Muzeum Kamieni i kilka budynków użyteczności publicznej, które wyróżniają się na tle nijakich bloków. 

Brama Wolińska i Wieża Piastowska

W Wieży Piastowskiej mieści się Muzeum Kamieni

Budynek ratusza miejskiego

Podcienia ratusza

Szkoła podstawowa w Kamieniu Pomorskim

Z dużą frajdą można powędrować w kierunku mariny, gdzie przycupnęły łodzie kołyszące się na wodzie i przejść się pomostem w kierunku Wyspy Chrząszczewskiej albo kładką dla pieszych w kierunku dalszej części miasta. Taka fajna nazwa dla obcokrajowców ;) Warto dodać, że nazwa miasta wzięła się od dużego głazu narzutowego, ulokowanego w korycie Dziwny, przy wyspie właśnie. Z pomostu rozciąga się ładny widok na Kamień Pomorski. Kumkające, jak szalone, żaby dodają letniego posmaku wycieczce ;)

Kamieńska marina

Przycumowane żaglówki, motorówki, łodzie kołyszą się na wodzie

Karpinka

Panorama Kamienia Pomorskiego z pomostu wiodącego do innej części miasta. Z prawej strony zieleń to Wyspa Chrząszczewska

Wyspa Chrząszczewska w oddali

Marina w Kamieniu Pomorskim

A gdy zmęczenie da się nam we znaki, śmiało możemy odpocząć w cichej i spokojnej miejscowości. Międzywodzie jest pod tym względem naprawdę urocze. 

Nowoczesne domki letniskowe w Międzywodziu

Prawie jak w Skandynawii...

Nie mniej fajne domki starego typu, chyba nawet lepsze od tych nowoczesnych...

Ośrodek, w którym nocowałam przez trzy noce - tu wieczorową porą

Patio ośrodka Reda

Mój ośrodek za dnia

Park w Międzywodziu

Rybak

Nadmorska promenada w Międzywodziu

Plaża to czysty piaseczek, woda, jak zawsze zimna, a spacer wzdłuż linii brzegowej daje wytchnienie dla duszy. Jak sama nazwa wskazuje wieś leży pomiędzy wodami Bałtyku a Zalewem Kamieńskim. Jest gdzie spać, jest gdzie zjeść, tylko ceny pod niemieckich turystów, czyli troszkę jakby drożej. Ale w końcu są wakacje, czasem trzeba trochę odpuścić. 

Plaża w Międzywodziu

Spacer na plażę

Wzruszył mnie ten latawiec...

Nad Bałtykiem po wielu, wielu latach :)

Czyjeś dzieło na plaży

Symboliczne zaślubiny z morzem - jedną stopą... woda jak zawsze zimna

Przy odrobinie szczęścia można załapać się na malownicze zachody słońca, choć to ostatnie czasem robi psikusa i zamiast ładnie zajść za horyzont wody, radośnie rozlewa się po niebie. 

Złoto się rozlało...

W oczekiwaniu na spektakularny zachód słońca...

Sesja foto na plaży

Pozostałości falochronu

Zabawy na plaży

Wolność!

Dobranoc Słonko! Kocham Cię! :)

W tym momencie czułam miłość do wszystkich i wszystkiego

Tym razem zaczęło być różowo...

I znów złoty zachód słońca

Koniec dnia

Na niebo wkroczyli posłańcy nocy...

Nad morzem

Jak widać, jest co robić w okolicach Świnoujścia. O nim samym i jego atrakcjach napiszę kiedyś osobny post, bo nie chcę Was teraz zanudzić. Wyspa Wolin również skrywa jeszcze dwa skarby, które odkryję dla Was w stosownym czasie. Będzie na pewno tajemniczo, militarnie ale też sielsko i egzotycznie. Bądźcie czujni, tymczasem bywajcie zdrowi!