Pomiechówek - spacer w koronach drzew

 

Las, woda, czyli pełna swoboda

 

Pamiętacie postać Violetty Kubasińskiej przez „V” i „dwa te” z serialu „Brzydula”? Młode dziewczę tak bardzo pragnęło życia w stolicy i życia ponad stan, że mimo braku możliwości, nie zamierzała wracać do rodzinnego Pomiechówka, o którym wypowiadała się krytycznie i z obrzydzeniem. Czy rzeczywiście wieś ta jest taka beznadziejna, że nie ma co w niej robić? Postanowiłam to sprawdzić. A do tego namówiłam moją przyjaciółkę Sylwię.

W pociągu Kolei Mazowieckich - cel: Pomiechówek

 

W pewien letni poranek wybrałyśmy się pociągiem regionalnym ze stacji Warszawa Gdańska do wspomnianego Pomiechówka. Jest to wieś w województwie mazowieckim, przez którą przepływa Wkra. Dawniej przez miejscowość tę przebiegał szlak bursztynowy, a pierwsze osady grodowe na Mazowszu datuje się na ok. VI w.n.e. Być może któraś z nich była komorą celną dla flisaków płynących Narwią z Litwy lub Bugiem z Rusi Czerwonej.
Najstarszą historycznie częścią Pomiechówka jest Pomiechowo (pisane dawniej jako Pomnychów, prawdopodobnie od imienia Pomian lub miejsca pochówku – wczesnosłowiańskiego cmentarzyska). W 1065 r. Pomnychów dostali oo. Benedyktyni z Mogilna. W blisko 100 lat później, w 1161 r. z okazji konsekracji kolegiaty w Łęczycy, książę Bolesław IV Kędzierzawy nadał wieś klasztorowi Kanoników Regularnych Laterańskich z Czerwińska.
W XIV w. Pomnychowem władali książęta mazowieccy. W 1410 r. przez wieś ciągnęły wojska litewsko – ruskie i posiłki tatarskie na bitwę pod Grunwaldem. W czasie Potopu Szwedzkiego (1655 – 1660) wojska szwedzkie założyły w Modlinie (ok. 6 km od Pomiechówka) obóz warowny, w którym przebywał król Karol X Gustaw.
Około 150 lat później, w czasie kampanii napoleońskiej, w okolicach Pomiechówka stoczono zaciętą bitwę pomiędzy wojskami francuskimi i rosyjskimi. W latach 1807-1815 wieś znalazła się w granicach Księstwa Warszawskiego, potem do 1918 r. była częścią Królestwa Polskiego. To właśnie za czasów Księstwa Warszawskiego Pomiechówek rozwinął się gospodarczo, a to za sprawą budowy twierdzy Modlin.
Po krwawo stłumionym Powstaniu Listopadowym w 1830 r., rząd carski, by zapobiec w przyszłości potencjalnemu wsparciu powstańców przez okoliczna ludność, postanowił, że osiądą tu rosyjscy koloniści.
Znaczenie Pomiechówka wzrosło wraz z budową Kolei Nadwiślańskiej w latach 1874 – 1877. Ludność zatrudniana była przy budowie linii kolejowej oraz mostu w Modlinie, wówczas jednego z większych na terenie Imperium Rosyjskiego. Pod koniec XIX w. zbudowano pierwszy pierścień fortów twierdzy Modlin, w tym największy – fort III Pomiechówek, w którym stacjonowało wojsko, a wysocy rangą wojskowi mogli polować w okolicznych lasach.
Podczas I wojny światowej, w Pomiechówku trwały bitwy między Rosjanami a Prusakami. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r., dawne carskie parcele zostały przejęte przez polskich oficerów. Powstawały tam wówczas wille letniskowe, a sam Pomiechówek miał spore szanse na rozwój, ze względu na znaczenie i status finansowy Wojska Polskiego.
Wieś była w latach 1926 – 1939 ulubionym miejscem wypoczynku premiera i ministra spraw wewnętrznych Felicjana Sławoja Składkowskiego, który posiadał tu majątek. Przed wojną, dzięki niemu i jego francuskiej żonie Germaine – Suzanne Coillot – Składkowskiej, wybudowano w Pomiechówku nowoczesną szkołę, rozwinięto straż pożarną, organizowano festyny i opiekę dla dzieci.
Okres II wojny światowej to historia bardziej związana z Modlinem, w fortach którego było więzienie, obóz przesiedleńczy, getto dla ludności żydowskiej, wreszcie więzienie policyjne, obóz karno – śledczy, w którym przeprowadzano masowe egzekucje.
Dziś okolice Pomiechówka są spokojnymi plenerami, które wykorzystywane są w wielu filmach, m.in. „Nigdy w życiu”.

Stacja docelowa - wyruszamy ku przygodzie

 

Nie wiem, czy serialowa Violetta Kubasińska ogarniała tak bogatą historię jej wsi, ale pewnie nie, bo jedyne o co walki toczyła, to promocje w sklepach z modnymi ciuchami 😉 Faktem pozostaje, że Pomiechówek wcale nie jest taki beznadziejny, jakby się jej wydawało. A od kilku lat ma też atrakcję, która jest fantastyczna, jak się ma małe dzieci. Chociaż my obie z Sylwią też bawiłyśmy się świetnie w tym miejscu.
A mowa tu o „Parku Dolina Wkry”. Jest to miejsce do wypoczynku, relaksu, przede wszystkim kontaktu z przyrodą, ale także edukacji. Zlokalizowane jest w lasach Pomiechówka i doliny rzeki Wkra. Dostać się tam można oczywiście samochodem, ale dla tych, co go nie mają, jest dogodny dojazd pociągiem, a od stacji do atrakcji jest naprawdę blisko.

Największa atrakcja Doliny Wkry

 
Na blisko 10ha zaprojektowano szlaki spacerowe, atrakcje służące obcowaniu z naturą, a wszystko to z naturalnych, drewnianych materiałów.

Alejka spacerowa

 

Po drodze ścieżki przyrodniczej mamy wiaty edukacyjne, place zabaw i przede wszystkim – Ścieżkę w Koronach Drzew. Rolę „przewodnika” po ścieżce odgrywa książka Emilii Dziubak pt. „Rok w lesie”. Ilustracje z książki umieszczone są w edukacyjnych wiatach i dzięki nim, w prosty sposób, można dowiedzieć się o życiu fauny i flory lasów, na przestrzeni całego roku, z uwzględnieniem pór roku. Dodatkowo, co może być fajną zabawą dla dzieci, punkty wyposażone są w różne zagadki i łamigłówki, sprawdzające naszą wiedzę na temat przyrody.

Jedna z wiat edukacyjnych po trasie

Tu można dopasować odpowiednie tropy zwierząt leśnych do obrazków tychże, które okręca się z lewej strony

A tu domostwa niektórych zwierząt

Ach, szyszunia! ;)

Rok w lesie: tu akurat miesiąc czerwiec

Leśne alejki są zaprojektowane z myślą, nie tylko o spacerowiczach, ale także o rowerzystach i wózkach dziecięcych. I uwaga - na taki spacer można wejść tu z psem! Oczywiście na smyczy i przy zachowaniu czystości.

Alejka spacerowa

Wkra cicho sobie płynie...

 

Niewątpliwie największą atrakcją „Parku Dolina Wkry” jest Ścieżka w Koronach Drzew. Nieco kołyszące się kładki, rozpięte są na długości ponad 200 m a na nich zamontowano tablice z informacjami o ptakach, gniazdach, ich zwyczajach. 

Wejście na kładkę prowadzącą do Ścieżki w Koronach Drzew

A tu już Ścieżka w Koronach Drzew

Tablice informacyjno-edukacyjne po drodze

Pierwsze dyndające kładeczki ;)

Ale fajnie!

Kładki są nieco ruchome, zwłaszcza jak wchodzą na nie inne osoby, ale nie ma obawy, wszystko jest zabezpieczone wysoką siatką

Ścieżka w Koronach Drzew

Wprawne oko dostrzeże też, między gałęziami, siedzące modele ptaków w naturalnej wielkości. Mostki są bezpieczne, zawieszone pomiędzy 10 gniazdami, z których pierwsze znajduje się na wysokości 2,5m, ostatnie na wysokości 6,8m. Cały pic polega na tym, że zanim człowiek się zorientuje, już musi schodzić 😉

Jeden z modeli ptaków

Kładki połączone są "gniazdami"

Ścieżka w Koronach Drzew

I kolejny okaz ;)

Oto sowa, mądra głowa ;)

Świetna zabawa na kładkach

Głupaweczki na kładeczkach ;)

Gniazdo widziane z dołu, jednocześnie koniec Ścieżki w Koronach Drzew i zejście po schodach

Fajnym pomysłem jest też wieża widokowo – obserwacyjna, która pozwala pooglądać okolicę z wysokości 15m. W drodze na taras widokowy mija się fantastyczne tablice poglądowe, o życiu drzew, ptaków, motyli. Można też obejrzeć modele budek lęgowych.

Wieża widoczna ze Ścieżki w Koronach Drzew

Wieża widokowa

Widok z wieży na strumyk

Widok z wieży w stronę polany z motylami

Na szczycie wieży, na tarasie - ptasi budzik :)

Tablica z humorystycznym opisem zwierzątek leśnych

Np. muchy - nie rozumieją, czemu nikt ich nie lubi :) :) :)

A tu np. płoć marzy o dużej rodzinie, a ciągle ktoś na nią poluje z wędką ;)

W drodze na taras widokowy wieży, tablica o ptakach

Zanim dojdzie się na sam wierzchołek wieży, można zobaczyć budki lęgowe wybranych ptaków

Dwie ptaszyny na samej górze wieży widokowej

Tuż obok mamy łąkę motyli, gdzie zgromadzono trójwymiarowe rzeźby motyli i ważek w skali 50:1. Oj, dobrze, że normalnie są dużo mniejsze. W takiej wielkości chyba bardziej by przerażały, niż budziły uśmiech.

Łąka motyli widziana ze Ścieżki w Koronach Drzew

Modele motyli

Każdy motyl jest inny, każdy piękny

Motyle te znane i mniej znane

Ćma to też motyl, tyle, że nocny

Dobrze, że jednak motyle są małe ;)

Tabliczki z opisami są fajne, m.in. wiemy, że taki piękny motylek, jak Modraszek jest drapieżnikiem jako larwa. A to larwa z niego! ;)

Czyż nie jest piękny?

Motylem byłam....aaaa... nananana.... motylem byłam :)

Mam motyla, gdzie moja siatka na motyle? :)

W powiększeniu niektóre motyle wyglądają jak połączenie pająka i nietoperza...

 

Przy motylach dzieci chętnie pluskają się w strumieniu wody, z pompą, korytkami itp. a także poznają uroki zwierzątek ryjących podziemne korytarze w zamieszczonym labiryncie. 

Tunele podziemnych zwierzątek

Frajda dla dzieciaków, tych młodszych...

... i tych nieco starszych ;)

Być jak myszka ;)

Ależ gorąco tam było i pełno komarów

Do dyspozycji swobodnego szaleństwa jest drewniany plac zabaw, tyrolka, karuzela itp. Jeśli tego mało, to jest jeszcze Park Linowy. Posiada on trzy trasy o zróżnicowanym stopniu trudności: „maluch” o długości 62m z 11 przeszkodami dla dzieci od 3 roku życia, „średnia” o długości 97m z 14 przeszkodami dla dzieci od 130cm wzrostu i „standard” o długości 179m z 15 przeszkodami dla osób od 160cm wzrostu. My z Sylwią nie szalałyśmy w Parku Linowym, a i tak, ja przy swoim wzroście mogłabym liczyć co najwyżej na trasę „średnią”. Ale uprzęże i kaski można wypożyczyć na miejscu, jakby co.

Ścianka wspinaczkowa

Park linowy

Park linowy i ściana wspinaczkowa

Jeśli jednak szaleństwa przy atrakcjach mogą zmęczyć, można usiąść na chwilę w miejscu piknikowym, gdzie są stoły i ławki w kształcie łódek. Wszak jest się blisko rzeki.

Kajaki na Wkrze

Model ważki

Relaks na wodzie

 

Na terenie parku, na leśnej polanie znajduje się sklepik, gdzie można nabyć drewniane gadżety z logo „Parku Dolina Wkry”, a także gry edukacyjne, kolorowanki, breloczki, przybory szkolne, magnesy itp. Wokół sklepiku, ale też i na całym terenie, można znaleźć wiklinowe rzeźby zwierząt – dziki, jelenie, sarny, zające, lisy, borsuki a nawet pająki. Zdjęć można tam zrobić całe mnóstwo.

Czyżby jelenie na rykowisku?

Sklepik na polanie i punkt odpoczynku

Wiklinowe zwierzątka przed sklepikiem

Domostwo bobra

Pan Bóbr zapraszał na herbatkę ;)

Pan Łoś też się pojawił

Taki łoś nie straszny ;)

Takie tam selfie z łosiem :) :) :)

Walczące jelenie

Sylwia pająków się nie bała, w przeciwieństwie do mnie ;)

 

Dodatkowym walorem „Parku Dolina Wkry” jest plaża i promenada. Przy słonecznej, ciepłej pogodzie, można opalać się na piaszczystej plaży nad Wkrą, dzieci mogą mieć radość z kąpieli w płytkiej wodzie a dorośli mogą poćwiczyć na świeżym powietrzu na zewnętrznej siłowni. Wtedy należy zabrać ręczniki i kostiumy kąpielowe. Przy dzieciach szybko stamtąd nie odejdziecie 😉.

Plaża nad Wkrą

Siłownia w plenerze

 

O głodne brzuchy dba zaplecze gastronomiczne, którego nie brakuje przed wejściem do parku.
„Park Dolina Wkry” to teren otwarty, ogólnodostępny. Płatną atrakcją jest spacer wśród koron drzew (choć bardziej przypomina to spacer wśród pni) i wieża widokowa. Nas kosztowało to 8zł (za pakiet)/za osobę w 2020r.
Jednym słowem w Pomiechówku można spokojnie spędzić cały dzień. Z dala od hałasu miasta, trosk, kłopotów. Totalne wyluzowanie, śpiew ptaków i haust świeżego powietrza jest tu w pakiecie. Jeśli więc, jeszcze tam nie dotarliście, to polecam bardzo. Od Warszawy nie jest daleko, a jednocześnie czuć klimat wyjazdu za miasto. Miejsce na długie weekendy, majówkę, weekend, lub po prostu jednodniowy wypad. Pomiechówek… warto zapamiętać to miejsce.