Izery - Wysoki Kamień

Dotknąć Gór Izerskich,

czyli mała wycieczka

do sąsiedniego pasma górskiego

Kiedy ścigasz się z burzą, nie masz większego wyboru. Albo siedzisz na kwaterze, albo wnikliwie studiujesz mapę, gdzie by tu się wybrać choć na chwileczkę. Z nadzieją, że wróci się suchym do domu.

Pogoda jak kobieta, bywa kapryśna i nieobliczalna. Rok temu, w czasie pobytu z Martą w Szklarskiej Porębie, doświadczyłyśmy różnych jej humorów. I nie pozostawało nam nic innego, jak porządnie obejrzeć mapę. Nasz wybór padł na Izery.

Szklarska Poręba jest w zasadzie miastem granicznym pomiędzy Karkonoszami a Górami Izerskimi. Wędrówka na Wysoki Kamień (1058 m n.p.m.) tego dnia była najlepszym wyborem.

I tak oto podążałyśmy z Tuśką przez miasto, by wejść na czerwony szlak. 

Zabudowa Szklarskiej Poręby Górnej

Trochę odpoczywałyśmy po trudach poprzednich wędrówek. Trasa nie jest jakoś specjalnie wybitna ani uciążliwa.

Dojście do celu zajęło nam około godzinki. W zasadzie nigdzie się nam nie śpieszyło. Idąc, rozmawiałyśmy o kolejnych trasach i o tym co słychać między dziewczętami ;) 

Na czerwonym szlaku

Okno na Izery

Nie ma lekko, trochę trzeba pod górkę...

Rozdroże pod Wysokim Kamieniem

Zgubić się tu trudno :)

Jeszcze chwila i już cel osiągnięty

Czas szybko zlatywał i ani się obejrzałyśmy, już byłyśmy u celu. Stałyśmy na Wysokim Kamieniu, gdzie też znajduje się schronisko. 

Widoczne ze szlaku schronisko

Szlakowskaz na Wysokim Kamieniu

A taka tablica wita turystów idących od strony Świeradowa - Zdrój

:)

Tuśka przy schronisku Wysoki Kamień

A tu coś powstanie, póki co wygląda jak ruiny zamku

Oczywiście nie mogłyśmy odmówić sobie herbaty i szarlotki. To taki zestaw obowiązkowy prawie każdego schroniska. Ludzi było sporo, widać, nie tylko my wpadłyśmy na tak genialny pomysł, by ruszyć się z domu i wyjść na szlak.

Wnętrze schroniska

W schronisku

Wysoki Kamień, choć nie jest to wybitna góra, oferuje świetną panoramę niemalże 360˚. Z jednej strony mamy widok na karkonoskie grzbiety, ze Szrenicą, Łabskim Szczytem, czy też Śnieżnymi Kotłami. Z drugiej, mamy już Izery i ich łagodne wzniesienia. Gdzieś, hen dalej rozciąga się Kotlina Jeleniogórska. Słowem, na widoki nie sposób tu narzekać. Dlatego po konsumpcji ciasta, zabrałyśmy się za obowiązkową sesję foto. Jedyne, co nas nieco odstraszało, to stara znajoma ze szlaku, czyli chmura. Niby z dużej chmury mały deszcz, ale tego to nam akurat nie było potrzeba.

Widok na czeskie Izery

Coraz bliżej do Karkonoszy

Widok na Karkonosze i Śląski Grzbiet

Od lewej: Śnieżne Kotły, Łabski Szczyt i Szrenica

Schronisko a za nim Pogórze Izerskie

Czarna Góra (964 m n.p.m.)

Widok w stronę Kotliny Jeleniogórskiej i szklarska Poręba z prawej

Karkonosze jak na dłoni :)

Marta na tle Czarnej Góry

Obowiązkowa sesja foto :)

I jeszcze raz spojrzenie na pasmo Karkonoszy

Szrenica w przybliżeniu

Od lewej: Śnieżne Kotły, Łabski Szczyt i Szrenica

Szklarska Poręba u stóp Karkonoszy

Szklarska Poręba Średnia na tle Karkonoszy

Czarna Góra i za nią Pogórze Izerskie

Szklarska Poręba

Ostatnie spojrzenie na Karkonosze

Zebrałyśmy się więc, i podreptałyśmy dalej czerwonym szlakiem, aż do Rozdroża pod Zwaliskiem (999 m n.p.m.) 

Jeszcze wciąż na czerwonym szlaku

Szlak wiedzie Wysokim Grzbietem, więc idzie się łatwo i przyjemnie

Po drodze minęłyśmy grupę skałek o nazwie Zawalidroga. 

Tuśka przy skałkach

Zawalidroga :)

A dalej miałyśmy już bajeczną drogę, której uroku nie oddają zdjęcia. Szlak biegnący lasem, którego podłoże stanowiła soczysta zieleń traw oraz jagodniki. Wszystko to wyglądało jak w baśni. 

Na szlaku

Jak w bajce :) Brakowało tylko Czerwonego Kapturka...

Zieleń dodawała uroku w tym lesie

Powoli doszłyśmy do rozdroża i właśnie wtedy doszedł nas odgłos zbliżającej się burzy…

Szlakowskaz na Rozdrożu pod Zwaliskiem

Rozdroże pod Zwaliskiem (999 m n. p. m.)

Z Rozdroża pod Zwaliskiem obrałyśmy szlak niebieski, którym schodziłyśmy już prosto do Szklarskiej Poręby. Cały czas towarzyszyły nam pomruki nadciągającego armagedonu. 

Już na niebieskim szlaku

Schodzimy do Szklarki

Niebieski szlak

Na całe szczęście, kiedy dotarłyśmy do miasta i poszłyśmy na wypasione naleśniki, przez miasto przeszła ulewa. Kiedy przeszło, powędrowałyśmy na kwaterę. Mimo wszystko dobrze było się ruszyć i choć liznąć Izery, które z pewnością są ciekawym pasmem. A w głowie już miałyśmy nowe pomysły…

Hej!