Cudowny Świat: marca 2014

czwartek, 27 marca 2014

Zakopane - 45 Międzynarodowy Festiwal Folkloru Ziem Górskich

45 M I Ę D Z Y N A R O D O W Y
F E S T I W A L

F O L K L O R U Z I E M G Ó R S K I C H

W Z A K O P A N E M

Podczas mojego pobytu w zimowej stolicy Polski, mimo, iż był to sierpień, pewnego dnia z gór zeszło bardzo zimne powietrze, takie, że nawet górale marzli. Trwało to jeden dzień, ale wystarczyło, bym się przeziębiła. Wobec wiatru i siąpiącego deszczyku, o wyjściu w góry nie było mowy. W związku z tym wybrałam się z Agnieszką i Grzesiem na Rówień Krupową, gdzie odbywał się Festiwal Ziem Górskich.

Wejście na festiwal

Do Zakopanego zjechali górale z Rumunii, Słowacji, Węgier, Ukrainy. I biedni, tego dnia, marzli tak samo jak i polscy górale a także przybyli na imprezę turyści.

Dziś też powiało chłodem, więc postanowiłam podzielić się z Tobą, Drogi Gościu, wspomnieniami z tego wydarzenia. A zaczęło się od próby odebrania biletów na przedstawienie do Teatru Witkacego w kasie teatru w Miejskiej Galerii Sztuki im. Władysława hr Zamoyskiego na Krupówkach. Kasa okazała się zamknięta, ale obok była wystawa, do której razem z Agą i Grzesiem zajrzeliśmy.

Sala wystawowa

Ciupagi festiwalowe

Spinki góralskie festiwalowe

Strój górali z Rumunii

Strój górali ze Słowacji

Strój górali z Siedmiogrodu

Dzwoneczek :)

Po obejrzeniu wystawy poszliśmy na Rówień. A tam… mnóstwo różności, kolorów, zapachów i trunków do posmakowania i serków do jedzenia. I ludzie. Międzynarodowy magiel. Fantastyczni górale Karpat. Mimo przenikliwego zimna wszyscy uśmiechnięci i szczęśliwi.

Na tyłach kramików

Stoisko kowali

Dzieci Podhala. Foto: Agnieszka i Grzegorz

Występy polskich góralek

Występy polskich górali

Zespół z Ukrainy

W obozie górali rumuńskich

Kolejne dzwoneczki :)

Przesympatyczne góralki z Rumunii

Rumuńscy górale w pięknie haftowanych portkach

W obozie górali z Rumunii

Pięknie haftowana kamizelka rumuńskiego górala. Foto: Agnieszka i Grzegorz

Pięknie haftowana kamizelka rumuńskiej góralki. Foto: Agnieszka i Grzegorz

Tym razem wśród sympatycznych polskich górali :)

Stanowisko z ceramiką

Kramik pszczelarzy - wyroby z wosku

Ach koronki... prześliczne frywolitki. Foto: Agnieszka i Grzegorz

Gospodarz z wyrobami z drewna. Foto: Agnieszka i Grzegorz

Obrazy malowane na szkle. Foto: Agnieszka i Grzegorz

Tak powstaje "wydrapana" pisanka

Ręcznie malowane kafelki

Ręcznie malowany talerz. Foto: Agnieszka i Grzegorz

Kafelek z góralskim wzorem. Foto: Agnieszka i Grzegorz

Przepiękny pas góralski. Foto: Agnieszka i Grzegorz

Męski strój góralski. Foto: Agnieszka i Grzegorz

Do Teatru Witkacego dotarliśmy następnego wieczoru na kolejne już przedstawienie. Tym razem było to „Na Przełęczy”. Swoją drogą to świetny spektakl i polecam go jak najbardziej. A Festiwal Ziem Górskich zapisał się w naszej pamięci jako kolorowy obraz pełen uśmiechu. Ciekawe jaki będzie kolejny i czy akurat załapiemy się na niego? Trzeba będzie to sprawdzić. Tymczasem do zobaczenia.

HEJ!

piątek, 21 marca 2014

Warszawa - Fort Sadyba

W POSZUKIWANIU WIOSNY,

CZYLI JAKĄ HISTORIĘ WIDZĘ Z MOICH OKIEN

W pewien lutowy, ciepły dość dzień, wybrałyśmy się razem z Martą na spacer w poszukiwaniu wiosennych zwiastunów. Tym samym zapragnęłyśmy przegnać zimę, która w tym roku przebrała się za wiosnę J. Nasz wybór był szybki, bo najbliżej domu. Wybrałyśmy się bowiem do Fortu „Czerniaków” lub też „Sadyba”.

Fort ten oznaczony numerem IX jest jednym z licznych fortyfikacji Twierdzy Warszawa i jest to tzw. fort pierścienia zewnętrznego.

Fort Sadyba

Twierdza Warszawa to zespół budowli o charakterze obronnym, które wzniosły władze Imperium Rosyjskiego w XIXw. Stało się tak, ponieważ Niemcy i inne kraje zmieniły traktat pokojowy, kończący wojnę turecko-rosyjską, na warunkach mniej korzystnych dla Rosji, a lepszych dla Wielkiej Brytanii, która zagroziła carowi wojną. Wskutek tego car Aleksander III Romanow, w obawie przed zaangażowaniem się Prus w tę wojnę, zaczął zmieniać Warszawę w twierdzę.

Fort widziany ze Skweru Ormiańskiego

Z systemu umocnień wojskowych, czyli fortów, rozsianych po całym mieście, dziś niektóre nie istnieją, inne są częściowo zdewastowane, pozostałe częściowo zagospodarowane i udostępnione. Wszystkie stanowią zabytek w obrębie stolicy.

Koszary wojskowe

Dawne koszary dziś przypominają smutną ruinę

Stan zniszczeń zabytkowych murów jest spory

Teren fortu

Fort „Sadyba” został wzniesiony ok. 1883r na planie zbliżonym do pięciokąta. Zawierał koszary z cegły oraz w owym czasie podmokłą fosę, która jest widoczna po dzień dzisiejszy.

Fosa i widoczne koszary fortu

Fosa

W 1909r zapadła decyzja o likwidacji twierdzy i w 1913r wysadzono większość obiektów bojowych, pozostawiając jedynie koszary.

W 1916r Sadyba została włączona do Warszawy i przekształcona z miana wsi na dzielnicę.

Od 1924r trwała budowa osiedli oficerów Wojska Polskiego na terenach wokół fortu. Tak zaczęło powstawać osiedle Sadyba, które dziś zwie się Starą Sadybą. Jednak budowę willi przerwała wojna.

Na Skwerze Ormiańskim sąsiadującym z fortem

Skwer Ormiański. Foto: Marta

W 1939r forty dawnej twierdzy zostały zajęte przez polskich obrońców miasta. Koszary były głównie wykorzystywane jako magazyny broni i amunicji. W forcie „Czerniaków” doszło do bardzo ciężkich walk z Niemcami. To tu dwukrotnie został raniony Janusz Kusociński, który w 1932r brał udział w olimpiadzie w Los Angeles i walczył o złoty medal w biegu na 10 tysięcy kilometrów. Tym razem stanął w obronie stolicy, został rozstrzelany w Palmirach.

Również w czasie Powstania Warszawskiego fort był miejscem wielu starć z okupantem. Śmierć poniosło wielu ludzi, rannych było jeszcze więcej.

Pamiątkowa tablica na zabytkowym murze dawnych koszar

Po wojnie, kiedy miasto podnosiło się z wojennych zgliszcz, przez wschodnią cześć fortu przeprowadzono ulicę Powsińską i tam utworzono park. Natomiast część zachodnia do 1990r była zajęta przez Wojsko Polskie, które w centralnym punkcie fortu otworzyło filię swego muzeum.

Na terenie muzeum

Fortyfikacje Twierdzy Warszawa. Foto: Marta

Pod koniec lat 90. XXw. otworzono tu dwa oddziały: Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej oraz Muzeum Katyńskie, które już w chwili obecnej umiejscowione jest w Cytadeli Warszawskiej. Podobną przeprowadzkę czeka Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej. Co stanie się z fortem? Los jego jest nieznany. Dziś wiadomo, że to zabytek wpisany do rejestru.

O armata, o jaka wielka! Foto: Marta

Na terenie fortu Sadyba

Fort „Czerniaków” zwany jest też fortem Dąbrowskiego, ponieważ został w II RP nazwany imieniem gen. Jana Henryka Dąbrowskiego.

Fragment tablicy przy wejściu do fortu informujący o eksponatach znajdujących się na jego terenie

Wystawa plenerowa

Póki można jeszcze wchodzić na teren fortu, skorzystałyśmy z Martą z tej okazji, choć nie ma już wystawionego przed bramę czołgu, do którego wszyscy mogli wejść i przekonać się jak tam ciasno. Zwykle był okupowany przez okoliczne dzieciaki, przede wszystkim te, które jak ja, wychowane były na „Czterech Pancernych i psie” J a także przez dorosłych, zwłaszcza panów, którzy służyli w wojsku i z sentymentem na twarzy zaglądali do wnętrza pojazdu.

Czołgi Wojska Polskiego

Czołg z prawej to tzw. czołg średni T-34-85 o masie 32 ton, wyprodukowany przez ZSRR dla 5 osobowej załogi. Jest to czołg z nietypowym kamuflażem zimowym, należący do dowódcy 1 Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte gen. Malutina (styczeń 1945r)

Czołg również z barwami umożliwiającymi kamuflaż

Na terenie muzeum

Ekspozycja plenerowa ukazuje broń pancerną i rakietową, artylerię, samoloty, sprzęt radiolokacyjny i łączności. Niestety dziś, bardziej niż dumną myśl techniczną, przedstawia nieco smutny widok.

Kolekcja samochodów opancerzonych

Samochód opancerzony niczym twierdza

Wiele eksponatów jest unikatowa, umieszczone w forcie Sadyba są jednocześnie jedynymi w Polsce

Rakieta "Łuna - M" Zestawu Rakietowego 9K52

Eksponaty w muzeum

Eksponaty są tylko częściowo restaurowane, kilka przykrywają brezentowe płachty. Warunki atmosferyczne swoje robią. Szkoda, bo jeszcze jakiś czas temu odbywały się tu pokazy rekonstrukcji historycznych.

Na terenie muzeum

Rakieta

Rakiety

Stacja naprowadzania przeciwlotniczego zestawu rakietowego "Wołchow", produkcji ZSRR, gdzie odległość wykrywania to 150 km.

Stacja radiolokacyjna wykrywania i naprowadzania "Agata" (produkcja: ZSRR). "Agata" wykrywa i śledzi obiekty, określa ich współrzędne.

Machiny latające, niegdyś duma przestworzy, dziś na wojskowej smutnej emeryturze...

Stacja radiolokacyjna pomiaru wysokości "Zofia" (produkcja: ZSRR). "Zofia" służy do określania wysokości lotu obiektów.

Stacja radiolokacyjna pomiaru wysokości "Bożena" (produkcja: Polska). "Bożena" służy do określania wysokości lotu obiektów powietrznych i do wykrywania celów nisko lecących.

Urządzenia radiolokacyjne

Flota powietrzna

I jeszcze jeden sprzęt do wykrywania celów

Czy leci z nami pilot? :)

Śmigłowiec MI-2 produkcji polskiej. Śmigłowce te były na wyposażeniu Wojska Polskiego w latach 1966-1985.

PZL MI-2R, to wersja rozpoznawcza helikoptera MI-2 z 1979r. Początkowo trafił on do Modlina, potem do Inowrocławia.

Nos w nos ze śmigłowcem. Foto: Marta

Na terenie fortu

Brytyjski reflektor przeciwlotniczy z okresu II wojny światowej, jedyny okaz w Polsce

Nie ma to jak ubrać się w barwy kamuflażu:) Foto: Marta

Miny morskie. Foto: Marta

Czy będzie ostry ten czubek? :)

Czołg średni T-72 produkcji ZSRR. Obecnie podstawowy typ tego czołgu stanowi wyposażenie Wojska Polskiego. Foto: Marta

Taką oto historię widzę z moich okien. A wiosna? Pierwsze jej zwiastuny znalazłyśmy spacerując po parkowych alejkach oraz między domami pamiętającymi dwudziestolecie międzywojenne.