Tatry - Dolina Pięciu Stawów Polskich - Przełęcz Krzyżne - Dolina Pańszczycy cz. I

Tam, gdzie krzyżują się

górskie grzbiety

cz. I

Lato 2015r. obfitowało w dobrą pogodę, coraz częściej mówiło się o klęsce suszy. W górach było czasem wręcz parnie, a czasem nieco powiało i przywiało ciemnych chmur. Zdarzyły się i burze. No cóż, witamy w górskim królestwie, gdzie pogoda ma w nosie, czy właśnie chcesz wyjść wyżej, czy tylko zadowolisz się dolinką.

Moja ostatnia wędrówka w Tatrach, tuż przed wyjazdem do domu wypadła znakomicie. Na koniec wybrałam dość długą trasę, ale za to widokową. Zaczęłam od Palenicy Białczańskiej, by szybko przedostać się do Doliny Roztoki. O jej walorach pisałam niejednokrotnie, więc pozwolę sobie pominąć opis doliny. Grunt, że dotarłam do schroniska w Dolinie Piątki. Zręcznie wyminęłam budynek, z którym nieodłącznie wiążę zapach i smak żurku i skierowałam się ku żółtemu szlakowi. Od tego momentu zaczęła się moja nowa przygoda z nieuczęszczanym, nigdy dotąd, przeze mnie szlakiem. Moim celem była tego dnia Przełęcz Krzyżne.

Kierunek - Przełęcz Krzyżne

Start :)

Przełęcz ta rozdziela dwie doliny, z jednej strony Dolinę Roztoki, z drugiej Dolinę Pańszczycy. Jest też ostatnim punktem na Orlej Perci. Nazwa jej wywodzi się od skrzyżowania trzech grzbietów, które tu się zbiegają: Buczynowych Turni, grani Koszystej i grani Wołoszyna. Tego dnia i ja skrzyżowałam tu swoje kijki. Ale za nim to nastąpiło, musiałam trochę się wspiąć. Przełęcz Krzyżne bowiem znajduje się na wysokości 2112 m n.p.m.

Dzień zapowiadał się całkiem miło, na niebie chmury przelewały się strasząc jedynie. Rozpoczęłam wędrówkę po płaskiej, kamiennej ścieżce, która do samego żlebu wiła się wśród trawy i kosodrzewiny.

Początek szlaku - przede mną masyw Wołoszynów

Stoki Opalonego i Miedzianego po drugiej stronie Wielkiego i Przedniego Stawu Polskiego

Wołoszyny

Z każdym krokiem nabierałam wysokości, a wraz z nią otwierały się nowe widoki. Z lewej strony miałam ścianę Granatów, z prawej widok na Dolinę Roztoki w dole, a nad nią Świstówkę Roztocką i grań Opalonego. Przede mną piętrzyły się ściany Wołoszynów, leżące w ścisłym rezerwacie. Na szlaku nie było nikogo. Panowała cisza, przerywana piskiem, zrywającego się z kosodrzewiny, co jakiś czas, ptaka.

Stoki Opalonego i Świstówki Roztockiej, w tle Tatry Bielskie

Przedni i Wielki Staw Polski i nad nim grań Opalonego i Miedzianego

Grań Miedzianego oraz Szpiglasowa Przełęcz i Szpiglasowy Wierch

Dolina Roztoki - tu najlepiej widoczny jest jej kształt litery "U"

Na żółtym szlaku w kierunku Wołoszynów

Skały Orlej Perci

Gdzieś tam w górze Orla Perć

Ze ścieżki doskonale był widoczny wodospad Siklawa i małe, kolorowe, ludziki - tych, którzy wspinali się do schroniska na śniadanie.

Wielka Siklawa, spływająca do Doliny Roztoki

Szlak zielony wiodący przez Dolinę Roztoki tuż obok Wielkiej Siklawy

Ścieżka na Krzyżne - piętro kosodrzewiny

Po lewej stronie otworzyła mi się panorama na Buczynową Dolinkę i cały masyw Granatów. Tak, tym razem oglądałam je sobie z drugiej strony. Skały na tle niebieskiego nieba prezentowały się doskonale. Pomyślałam, że wciąż na mnie czekają, oprócz Skrajnego Granatu, na którym stanęłam rok wcześniej, nie miałam jeszcze okazji na nich być.

Granaty w całej okazałości i poniżej nich Buczynowa Dolinka 

Tatry Bielskie ze szlaku na Krzyżne

Ze skał po lewej stronie wypływa strumyk, a szlak przecina Szeroki Żleb Buczynowy. To tu swój początek bierze przepiękny wodospad zwany Buczynową Siklawą. Ze ścieżki jest on niewidoczny, ponieważ prowadzi ona nad nim. Szlak ten nie dostarcza żadnych trudności, ścieżka łagodnie trawersuje tu stok. Uważać trzeba oczywiście, bo z prawej strony jest tylko urwisko, ale na tyle do niego daleko, że nie ma potrzeby się tego bać.

Szeroki Żleb Buczynowy i sączący się nim strumyk, dający początek Buczynowej Siklawie

Tuż nad Buczynową Siklawą - w dole szlak zielony w Dolinie Roztoki

Dzwoneczki  :)

Coraz bardziej widoczne stało się schronisko w dolinie Pięciu Stawów Polskich. Przycupnięte nad wodami stawu wydaje się takie maleńkie w porównaniu do ogromu gór je otaczających.

Schronisko PTTK w dolinie Pięciu Stawów Polskich

Z drogi na Krzyżne wspaniale prezentuje się masyw Miedzianego oraz doskonale widoczny niebieski szlak z Moka do Piątki przez Świstówkę. W oddali na wprost majaczą Tatry Bielskie.

Zygzakowaty szlak czarny z Rzeżuch w dolinie Roztoki do schroniska

Stok Opalonego, Opalony Wierch (2115 m n.p.m.), Marchwiczna Przełęcz (2055 m n.p.m.) i kawałek Miedzianego, widoczny niebieski szlak przez Świstówkę do Moka oraz czarny z doliny Roztoki do schroniska

Na szlaku. Na najdalszym planie wyłania się Hawrań i Płaczliwa Skała

Skały Orlej Perci - nawet tu znalazłam zaklętego w kamień mnicha  ;)

Trawers stoku i widoczny żółty szlak

Szlak chwilami przechodzi przez skalne płyty, jednak bez dodatkowych ułatwień w postaci klamer czy łańcuchów. Nie ma tu takiej potrzeby.

Skalne płyty na szlaku

Za moimi plecami pojawił się widok na Szpiglasową Przełęcz i Szpiglasowy Wierch. Tuż obok wyrastały Liptowskie Mury. W dole lśniły oczka stawów w dolinie Piątki. Z każdym krokiem coraz wyżej i coraz piękniej.

Widok za plecami: od lewej - końcówka Miedzianego, Szpiglasowa Przełęcz i Szpiglasowy Wierch. Pod nimi dolina Pięciu Stawów Polskich, z tej perspektywy jedynie widoczna niecka doliny i wypływająca z niej Wielka Siklawa

Skały Orlej Perci - szlakowy mnich z drugiej strony ;)

Dolina Pięciu Stawów Polskich. Na pierwszym planie Wielka Siklawa spadająca do doliny Roztoki, na drugim planie masyw Miedzianego, dalej Szpiglasowy Wierch i Liptowskie Mury. Na ostatnim planie zarys Muru Hrubego.

Wyłaniający się zza innych szczytów Lodowy Szczyt, Tatry Bielskie

Formy skalne na szlaku

Wreszcie dotarłam do Żlebu pod Krzyżnem. Z tej perspektywy przełęcz jest widoczna i jakby na wyciągnięcie nogi. Niestety to tylko złudzenie. Od tej pory szlak pnie się w górę i chwilami trzeba zadrzeć nogi do góry. Łapałam chwilę oddechu fotografując kwiatki po drodze.

Żleb pod Krzyżnem. Złudzenie, że do przełęczy jest już tak blisko i po płaskim...

Kilka kroków w górę i widać już kawałek Wielkiego Stawu Polskiego. Skała przy szlaku wydawała mi się, swym zarysem, niczym milczący strażnik, patrzący w dolinę Piątki

Lepnica Czerwona

Dziurawiec Zwyczajny

Przełęcz Krzyżne, wciąż daleko, choć wydaje się tak blisko :)

Żółta energia - jaki to kwiatek, nie mam pojęcia  :)

Omieg górski

Za plecami zostawiałam wyłaniające się szczyty Tatr Wysokich, zarówno polskich jak i słowackich. Przystawałam, by podziwiać kolejne pasma rozpływające się w niebieskościach.

Na ostatnim planie: od lewej - Kołowy Szczyt (2418 m n.p.m.), czubeczek Łomnicy (2632 m n.p.m.), największy dwuwierzchołkowy Lodowy Szczyt (2628 m n.p.m.), za nim Mały Lodowy (2461 m n.p.m.) oraz Jaworowe Szczyty (2417 i 2385 m n.p.m.) i dalej najwyżej wystający Gerlach (2665 m n.p.m.) Na przedostatnim planie: Szeroka Jaworzyńska. Plan trzeci, środkowy to Młynarz (2170 m n.p.m.). Przed nim tzw. Siedem Granatów i na pierwszym planie stok Opalonego

Świat w niebieskościach. Od Jaworowego Szczytu poprzez Staroleśny Szczyt aż do najwyższego Gerlacha na najdalszym planie, w środku masyw Młynarza i z przodu stok Opalonego

W Żlebie pod Krzyżnem - widok w kierunku Doliny Pięciu Stawów Polskich z górującymi nad nią Opalonym Wierchem oraz granią Miedzianego

W Żlebie pod Krzyżnem

Dolina Pięciu Stawów Polskich w prawie całej okazałości

Schronisko nad wodami Przedniego Stawu Polskiego

Po skałach ku przełęczy

Widok w kierunku Szpiglasowego Wierchu, Liptowskich Murów oraz Muru Hrubego, zza którego nieśmiało wystaje czubeczek Krywania

I jeszcze jedno spojrzenie w kierunku doliny Piątki. Tym razem widoczny także Wielki Staw Polski

Skały Buczynowych Turni widziane ze szlaku w Żlebie pod Krzyżnem

Panorama na Tatry Bielskie i kawałek Wysokich

Kolejne metry w górę, coraz bliżej do celu

Turnia Ptak 2131 m n.p.m. widziana od strony podejścia z doliny Pięciu Stawów Polskich

Trawers stoku, chwilami trzeba uważać

Jeszcze kilka kroków i stanęłam na przełęczy. Ludzi trochę już było, zapewne także tych, którzy tu właśnie kończyli najtrudniejszy szlak w Tatrach. Skrajny punkt Orlej Perci cieszy bardzo. Bo potem jest już tylko „z górki” J.

Tym razem to nie złudzenie, cel w zasięgu wzroku

Jeszcze jedno spojrzenie na Dolinę Pięciu Stawów Polskich i wyłaniających się za masywem Miedzianego, szczytów Mięguszy, Rysów i innych Tatr Wysokich

Szlakowskaz na Przełęczy Krzyżne

Po chwilowej sesji foto postanowiłam odpocząć nieco i powylegiwać się na trawiastej równi powyżej samej przełęczy. Zaległam więc, w trawie i patrzyłam w kierunku Granatów. Po grani niczym mróweczki przesuwali się turyści. Myślałam o tym, jak dawniej wybierano się na górskie wycieczki, jakim sprzętem posługiwano się, by zdobyć taką przełęcz chociażby. Krzyżne było odwiedzane od dawna, stanowiło dogodne przejście między dolinami. Pierwsze turystyczne, udokumentowane wejście odbyło się w 1838r. Szmat czasu temu.

Duśka na przełęczy Krzyżne, sierpień 2015r.

Równia w grani Wołoszynów, na której wylegiwałam się, robiąc przerwę od wędrówki

Po krótkiej chwili relaksu, zostawiłam plecak i poszłam na mały rekonesans równi. Zboczyłam nieco ze szlaku, choć dawniej tam właśnie on wiódł. Ksiądz Gadowski, który w latach 1903-1906 wyznaczył Orlą Perć, wyznaczył ją już od Wodogrzmotów Mickiewicza poprzez masyw Wołoszynów i dalej przez Buczynowe Turnie, Granaty, Kozi Wierch aż do Zawratu. Od 1932r. zamknięto ten odcinek początkowy aż do Przełęczy Krzyżne właśnie. Odtąd przełęcz stała się punktem skrajnym Orlej Perci, przy czym zwykle jest tym końcowym punktem, z racji jednokierunkowego odcinka na trasie Zawrat-Kozi Wierch.

Sit Skucina - już zabarwiała się na czerwono

A tu Boimka Dwurzędowa

Ale co odkryłam na równi i jak przebiegała dalej moja trasa, opowiem w kolejnym wpisie. Zapraszam już dziś.

Hej!