Dzień Dziecka

Powrót do przeszłości,

czyli czym może zaskoczyć Karpacz

W czasie mojej, zeszłorocznej wizyty w Karpaczu, nie zawsze pogoda sprzyjała górskim wędrówkom. Trzeba było sobie zagospodarować czas, a nic lepiej się nie nadaje do tego, jak spacery po mieście. Tym razem zapraszam w dwa miejsca, poświęcone dzieciom. A z okazji Międzynarodowego Dnia Dziecka, wszystkim naszym Milusińskim, bez względu na kolor skóry i język, jakim władają, składam serdeczne życzenia, obyście zawsze pozostali dziećmi, nawet jeśli sami będziecie już rodzicami…

Zacznijmy od placówki, która będzie sentymentalną podróżą dla dzieci w wieku 40 + J To Miejskie Muzeum Zabawek w Karpaczu, w którym zebrano zbiory Henryka Tomaszewskiego, mima i założyciela Teatru Pantonimy Wrocławskiej, mieszkańca Karpacza od 1968 r. I choć muzeum powstało z inicjatywy mieszkańców miasta, to oparte zostało na bazie kolekcji zabawek zbieranych z całego świata przez Henryka Tomaszewskiego. To on właśnie, przekazał swój zbiór zabawek jako dar dla Karpacza w 1994 r. I już rok później założono Muzeum Zabawek.

Budynek dawnego dworca kolejowego w Karpaczu. Dziś siedziba Muzeum Zabawek

Placówka ta, to nie tylko edukacja, sentymenty czy świetna zabawa. To przede wszystkim pełen przekrój etnograficzny niemalże, ukazujący rozwój działu zabawkarstwa na przestrzeni 300 lat: od szopek z XVIII w., przez modne, porcelanowe lalki z XIX w., aż po zabawki typowe w XX w., czyli dobrze mi znane, lubiane i budzące pobłażliwy uśmiech dla „nowoczesnej technologii” w wykonaniu zabawki.

Jedna z szopek krakowskich

Lalki ze Śląska w strojach ludowych

Stroje ludowe na lalkach

Od papierowych wycinanek po drewniane klocki...

Taka kolekcja to marzenie wielu małych chłopców

Śmieszne, jak byłam mała to bawiłam się w szkołę, potem nie chciało mi się do niej chodzić, by w dorosłym życiu pracować w sektorze edukacji... Ironia losu :) :)

Lalki i figurki przedstawiające lubiane postacie z filmów

Lalki jako odzwierciedlenie idoli nastolatek

Pierrot i spółka na górze, na dole lalki w zimowych strojach

Kolekcja muzealna obejmuje zbiory z różnych krajów, m.in. z Japonii, Rosji, Niemiec, Australii czy Meksyku.

Lalki z Rosji

Lalki z Japonii

Same eksponaty znajdują się w gablotach zaprojektowanych przez krakowskiego scenografa – Kazimierza Wiśniaka. Przy każdej gablocie znajdują się opisy w audio przewodniku. Słuchawki dostaje każdy odwiedzający. Uważam, że to fascynująca podróż przez wieki.

Jedna z gablot. W lewej górnej stoją od lewej: Kopernik, król Jan III Sobieski, królowa Marysieńka, królowa Barbara Radziwiłłówna, król Zygmunt II August i król Stanisław Poniatowski. W lewej dolnej: szlachta i żołnierz kościszkowski (?). W prawej górnej: lajkoniki z krakowskiego rynku. W prawej dolnej: inscenizacja wesela w Bronowicach (?)

Samochody straży pożarnej - który z chłopców nie chciał być choć raz strażakiem?

Z lewej ołowiane lub plastikowe żołnierzyki. Z prawej papierowe teatrzyki z wyciętymi postaciami

Gabloty w muzeum

Gablota w formie domku z przekrojem przez mieszkanie

Na parterze królują bogato ubrane lalki i wytarte, najbardziej kochane misie, małe i duże figurki, ołowiane żołnierzyki obok drewnianych matrioszek, scenki rodzajowe w zaaranżowanych pomieszczeniach.

Lalki przedstawiające żydowskie święto - Chanukkę

Pokój muzyczny w miniaturze domku

Lalka przedstawiająca Księżniczkę na ziarnku grochu :) Równie dobrze można by podpisać, że jest to Duśka po ciężkim dniu w pracy :) :) :)

Lalki z włosami - to był już postęp

Salon w miniaturowym mieszkaniu

Lalka jak Guliwer, ale która dziewczynka nie chciała mieć takiej kuchni? Wtedy wzrost lalek się nie liczył...

Przekrój przez miniaturowe mieszkanie mieszczańskie

Sypialnia w miniaturowym mieszkanku. Jest nawet koza ;)

Kuchnia pełna akcesoriów

Kuchnia z wyposażeniem, jest nawet deska do prasowania z żelazkiem

Misie, misiaczki :) Te z najbardziej znanych bajek...

... a wśród nich mój ukochany Miś Uszatek :) Obowiązkowo w piżamce i z klapniętym uszkiem :)

Na piętrze zaś, zazwyczaj mieszczą się wystawy czasowe. W czasie mojego pobytu, była akurat wystawa Marii Wieczorek „Beztroskie Lata Dzieciństwa”. Tu znajdowały się zdecydowanie przedmioty z mojego dzieciństwa. I jeśli można rozpływać się we wspomnieniach nad szarym, siermiężnym zeszytem czy trójwymiarową linijką, to ja właśnie się rozpłynęłam…

Ileż ja płyt miałam.. i gdzie to się podziało??

Slajdów też się oglądało co nie miara :) Bajki na ścianie to był taki przedsmak kina.

Zeszyty mojego dzieciństwa - ani ładne ani kolorowe, ale były. A taki trójwymiarowy kątomierz z linijką miałam :)

Przy każdym eksponacie wracały miłe momenty w życiu. Czy w dorosłym żywocie nie chcemy czasem cofnąć czasu? Żeby jeszcze raz poczuć ekscytację z prezentu w postaci papierowej poczty, czy wrotek przypinanych do butów? W tym Muzeum można było to zrobić choć przez chwilę. Uśmiech nie schodził mi z ust.

Takie książeczki się czytało, niektóre, jak Baśnie Andersena, mam do dziś i dokładnie z taką okładką

Długo szukałam książeczek, które po otwarciu składały się z warstw, a postaciami można było ruszać. Takie książki w 3D. Chyba już takich nie robią... A seria "Poczytaj mi mamo" to był hit! Teraz musiałaby być również seria "Poczytaj mi tato", gdyż wielu ojców czyta dzieciom bajki na dobranoc.

Rolki mojego dzieciństwa :) Wrotki przypinało się do butów i nikt wtedy nie myślał o usabilizowaniu kostek. Wrotki miały tę zaletę, że rosły razem z dziecka stopą i mogły dłużej posłużyć.

Ależ to była zabawa! Włącznie z zasłyszanymi na prawdziwej poczcie dialogami :)

Magnetyczny ołówek czy magnetyczne klocki rozbudzające wyobraźnię to był genialny pomysł na chwilę wytchnienia dla rodziców ;)

Pchełki, Chińczyk czy Minikomputer to gry, które rozwijały a nie ogłupiały

Od maja 2012 r. Muzeum Zabawek ma swoją siedzibę w wyremontowanym budynku dawnego dworca kolejowego.

Dawny dworzec kolejowy w Karpaczu

Dodatkową atrakcją jest Sala Tradycji Kolejnictwa, gdzie można obejrzeć eksponaty z Muzeum Przemysłu i Kolejnictwa na Śląsku, mieszczącego się w Jaworzynie Śląskiej oraz ze zbiorów własnych Muzeum, budowanych z pamiątek, które dostarczają mieszkańcy miasta. Przy odrobinie szczęścia można załapać się na przejażdżkę drezyną, bowiem tory zostały zachowane.

Na tyłach dawnego dworca, gdzie mieści się Sala Tradycji Kolejnictwa, widać to, co zostało z peronu. A po torach jeździ drezyna

Eksponaty w Sali Tradycji Kolejnictwa

Doskonale pamiętam takie kartonowe bilety, nawet mam jakiś na pamiątkę :)

Eksponaty w Sali Tradycji Kolejnictwa

Z kalendarium: 15.05.1885 r. otwarto linię kolejową Jelenia Góra - Kowary, 01.07.1895 r. przedłużono ją do Karpacza. W 1934 r. zelektryfikowano linię, a po wojnie 01.07. 1945 r. przywrócono pociągi do Karpacza. 03.04.2000 r. zamknięto linię kolejową Jelenia Góra - Karpacz dla ruchu osobowego.

Naprawdę odwiedziny tej placówki są wspaniałą atrakcją dla dzieci i rodziców. Polecam, nie tylko jako atrakcję miasta w czasie mało sprzyjającej pogody, ale także jako wspólne spędzenie czasu z dziećmi, pokazanie im, jak dawniej maluchy mogły się bawić i czym to było w stosunku do zabawek w obecnych czasach. Choć muszę przyznać, że dawniej zabawki bardziej rozbudzały wyobraźnię, niż dzisiejsze. Sytuacja, że posypie się milion pytań, zagwarantowana. Ale każdy rodzic wie, że dziecko w ten sposób się uczy. I zawsze cierpliwie będzie na pytania odpowiadać. A że dodatkowo będzie to temat, związany z jego własnym dzieciństwem, rozmowom nie będzie końca J

Nie, to nie aluzja do szybkości PKP...

Drugie miejsce w Karpaczu to coś dla najmłodszych dzieci, które żyją bardziej w świecie bajek, legend i opowiadań, a za największą radość uznają piasek i wodę. Tak, tak… Takie miejsce też odwiedziłam. Co prawda pani w kasie nie mogła zrozumieć dlaczego kupuję tylko jeden bilet, w dodatku normalny… Zapewne zastanawiała się, gdzie schowałam dziecko, żeby przemycić je za darmo na teren placówki J

A mówimy o Parku Bajek w Karpaczu, w dzielnicy Wilcza Poręba.

Logo Parku Bajek

Park zajmuje powierzchnię ok. 2,5 ha, na którym znajdują się bajkowe chatki. A właściwie to wielkie gabloty, w których znajdują się postacie z bajek, które podczas czytania opowiadania przez narratora, nieznacznie się poruszają. Byłam świadkiem, jak dzieci zafascynowane siedziały przed gablotą i słuchały bajki. Sama posłuchałam. Zrobiłam sobie Dzień Dziecka, a co! J Budki z bajkami przedstawiają te najbardziej znane jak: „Królową Śniegu”, „Calineczkę”, „Jasia i Małgosię”, „Kopciuszka”, „Czerwonego Kapturka” itp. Na jednej bajce tu się nie skończy, to pewne.

Chatka z bajką o Jasiu i Małgosi

Gepetto, ojciec Pinokia zaprasza do odwiedzenia chatki z bajką o drewnianym chłopcu

Zasłuchane dzieci wpatrzone w postać Pinokia

Ciężko robić zdjęcia przez szybę, w której się wszystko odbija, ale jest tu Roszpunka :)

Chatka z Kopciuszkiem

Kopciuszek, któremu pomagają zaprzyjaźnione gołębie

Chatka z bajką o Śpiącej Królewnie

Królewna, Zła Macocha i nieszczęsne wrzeciono...

Czerwony Kapturek i Wilk w roli Babci

Bajka o Żabim Królu

Bajka o Calineczce

A kiedy dzieci poczują się nieco znużone, mogą nabrać energii na karuzeli, w piaskownicy, czy też na torze pontonowym. Mogą też wspiąć się na miniaturową Śnieżkę, pod szczytem której, w tunelu, ukryty jest ponoć „Skarb Ducha Gór”. Uważam jednak, że największym skarbem jest czas, w którym dzieci spędzają go z rodzicami.

Miniaturowa Śnieżka

Duch Gór

Dodatkową funkcją parku jest edukacja, co potwierdza gablota tuż po wejściu, przedstawiająca grzyby, jakie rosną w okolicznych lasach.

Grzyby występujące w okolicznych lasach

Kiedy małe nóżki poczują się zmęczone a brzuszki głodne, Park Bajek ma zaplecze gastronomiczne, gdzie można rozwiązać ten problem. Generalnie jest to świetne miejsce do aktywnego spędzenia czasu na świeżym powietrzu. A czyż nie chodzi o to, by odpoczywać w przyjemnych miejscach? Karpacz nadaje się do tego wyśmienicie. I obie placówki jak najbardziej też.

A teraz Drogie Dzieci… :) :) :)