Tatry - Sarnia Skała

Coś na rozruszanie mięśni nóg,

czyli spacer nad reglami 
na górę leżącą w cieniu giganta

Dolina Białego – Czerwona Przełęcz – Sarnia Skała – Dolina Strążyska

Wielokrotnie przekonałam się, że nie trzeba wychodzić wysoko w góry, by poczuć to, co zazwyczaj czuje się po wdrapaniu na wielki szczyt. Czasami wystarczy tylko niewielki występ skalny, by zachwycić się widokiem, dostać zadyszki czy doświadczać poczucia spełnienia, bycia tu i teraz. 

Kiedy przyjeżdżam w góry, zazwyczaj wybieram niedługie i bliskie górki na rozruch, na aklimatyzację. Takim miejscem jest chociażby Sarnia Skała, wznosząca się na zaledwie 1377 m n.p.m.

Dziś zapraszam na mały, spokojny spacerek w granicach regli...

Zaczynamy od Drogi pod Reglami. Już samo wędrowanie nią, daje poczucie spokoju. Choć jest to wygodny i szeroki trakt, stosunkowo mało ludzi tędy spaceruje. Turyści raczej wybierają doliny i dalsze szlaki. 

Owieczki przy Drodze pod Reglami

W tak upalny dzień, większość tylko leżała zmęczona duchotą

Każdy potrzebuje się przytulić... :)

I jesteśmy na wysokości ok. 910 m n.p.m. u wylotu Doliny Białego, doliny reglowej w Tatrach Zachodnich. Cała ma 2,5 km długości. Znajduje się między grzbietem Krokwi oraz Sarniej Skały. 

Wejście do Doliny Białego

Wzdłuż trasy, dla urozmaicenia wędrówki postawiono 11 słupków - przystanków, prowadzących na Sarnią Skałę. Jest to Ścieżka Przyrodnicza im. Prof. Stanisława Sokołowskiego (leśnika, propagatora ochrony Tatr), a o tym, co widzi się przy każdym przystanku, można wyczytać z przewodnika, który jest do kupienia np. przy wejściu do doliny.

Przebieg Ścieżki Przyrodniczej im. Stanisława Sokołowskiego w Dolinie Białego

Dolina Białego to inaczej wąwóz, dnem którego płynie Biały Potok. Jest chroniona od 1954 r. jako rezerwat ścisły. Występują tu rzadkie stanowiska roślinności, niespotykanej gdzie indziej.

Biały Potok

Formacje skalne doliny

Szlak w dolinie prowadzi również przez drewniane pomosty

Umocnienie zbocza i zabezpieczenie przed podniesionym stanem wody w potoku

Kopalnie uranu w Tatrach to nie nowość, ale taka ciekawostka. Jeszcze do lat 50. XX w. istniały tu czynne sztolnie. Poszukiwano uranu w Tatrach, wojsko radzieckie zamknęło nawet cała dolinę. Na szczęście  nie odnaleziono żadnych złóż rud uranu. Dziś sztolnie zabezpieczone są kratami, a wylot jednej z nich znajduje się tuż przy szlaku.

Zabezpieczone kratą, wejście do dawnej sztolni w kopalni uranu

Wciąż w Dolinie Białego

Górna część Doliny Białego należała niegdyś do Hali Białe. Pasterze pędzili tam owce na wypas.

Zameczki (?) widoczne ze szlaku

Skałki w dolinie

Na szlaku

W Dolinie Białego

Biały Potok spływa do doliny wieloma progami

Dolina Białego to miejsce ze specyficznym mikroklimatem. Dzięki temu występuje tu roślinność, która normalnie rośnie dużo wyżej. Na przykład na Sarniej Skale mamy kosodrzewinę, a to zaledwie na wysokości 1377 m n.p.m. (!) Według niektórych przyrodników, którzy to zaobserwowane zjawisko nazwali fenomenem Sarniej Skały, bierze się stąd, że teren ten jest zacieniony przez północną ścianę Giewontu.

Żółty szlak pieszy

Przejście przez dolne partie leśne

Pomalutku nabierając wysokości, jesteśmy już na Ścieżce nad Reglami. Pisałam kiedyś o jej walorach. Także tu można się rozruszać przed poważniejszymi trasami. I choć nie jest specjalnie widokowa, to daje odrobinę ciszy, samotności (nawet w sezonie) i pokonywania wzniesień terenu. 

Kierunkowskaz na Ścieżce pod Reglami

Ścieżka nad Reglami

Ścieżka nad Reglami

Zameczki

Idąc Ścieżką nad Reglami dochodzimy do Czerwonej Przełęczy. Tym samym znajdujemy się na wysokości 1301 m n.p.m. Przełęcz ta, położona pomiędzy Sarnią Skałą (1377 m n.p.m.) a Suchym Wierchem (1539 m n.p.m.), oddziela Dolinę Białego od Doliny Strążyskiej. Nazwa jej pochodzi od koloru łupków, z których jest zbudowana i funkcjonuje od 1900 r. Przez przełęcz przechodziły ścieżki, którymi podążali nie tylko pasterze, ale i turyści. Dopiero w 1900 r. właśnie, Towarzystwo Tatrzańskie zbudowało Ścieżkę nad Reglami, która po dzień dzisiejszy przechodzi przez tę przełęcz. Nie zachowała się jedynie altana, ale turyści zatrzymują się na wydeptanej polance, z której jest rozwidlenie na Sarnią Skałę.

Kierunkowskaz na Czerwonej Przełęczy

Turyści na Czerwonej Przełęczy

Giewont z drogi na Sarnią Skałę

Kominiarski Wierch widziany z drogi na Sarnią Skałę

Sarnia Skała zbudowana jest z wapieni i wyglądem swym nie przypomina sarny, a raczej ruiny jakiegoś zamczyska. Z jej "komnat" można podziwiać północną ścianę Giewontu z jednej strony, a z drugiej miasto Zakopane z pasmem Gubałówki. Z tego też powodu, a także z niezbyt dużej wysokości i łatwości w dostępie, jest celem wycieczek licznych turystów. 

Sarnia Skała

Widok z Sarniej Skały na Tatry Bielskie

Sarnia Skała i zbocza Grzybowca

Zakopane i pasmo Gubałówki - widok z Sarniej Skały

Sarnia Skała ma 1377 m n.p.m. Jest to szczyt w Tatrach Zachodnich pomiędzy Doliną Białego, a Doliną Strążyską. W zasadzie jest to grań o długości ok. 300 m. Dawniej szczyt ten nosił nazwę Małej Świnicy, Świniczki lub Świniej Skały. Przyznaję, że Sarnia Skała brzmi jakoś ładniej. Poszukiwacze skarbów bardzo dokładnie przeglądali wszystkie załomy i zakamarki skał, w nadziei na znalezienie ukrytych łupów. Wszak na terenach tych grasował ostatni zbójnik na Podhalu - Wojciech Mateja. Jednak prawdziwym skarbem Sarniej Skały są teraz rzadko występujące gatunki roślin.  

Grzybowiec z Sarniej Skały i Kominiarski Wierch na ostatnim planie

Tatry Bielskie na najdaszym planie, z prawej grzbiet Długiego Giewontu, z lewej skałki Sarniej Skały

Grzybowiec 

Selfi z Giewontem z Sarniej Skały :)

Kiedy minie czas przeznaczony na odpoczynek, schodzimy tą samą trasą do Czerwonej Przełęczy. I albo wracamy znów do Doliny Białego, albo idziemy dalej Ścieżką nad Reglami aż do Kalatówek, albo, jak tym razem, wybieramy kierunek w prawo, czyli do Doliny Strążyskiej. Początkowo trasa jest tylko lekko nachylona w dół, przy samej Polanie Strążyskiej opada dość stromo, w dodatku po wyślizganych kamieniach. Tu należy zachować szczególną ostrożność.

Zejście do Doliny Strążyskiej

Ścieżka nad Reglami na zejściu do Doliny Strążyskiej

Sarnia Skała ze Ścieżki nad Reglami

Koniec wędrówki można uświetnić kubkiem czekolady na gorąco lub kubeczkiem jagód ze śmietaną. To mój stały zestaw z bufetu na Polanie Strążyskiej. Spróbujcie i Wy. W nagrodę możecie też wspiąć się nieco dalej w dolinie i dojść do wodospadu Siklawicy. Ale o tym kiedyś jeszcze napiszę, póki co kończymy nasz spacer, wracając do miasta Doliną Strążyską i żegnając za plecami Śpiącego Rycerza.

Giewont widziany z Polany Strążyskiej

Hej!